Aslî ihtiyaçlar; konut, konut eşyası giyecek, ulaşım aracı ve yiyecek gibi yaşamın güvenli ve sağlıklı bir biçimde devamı için zorunlu olan şeylerdir. Bu ihtiyaçları temin etmek için biriktirilen paralarla onları karşılamak üzere sözlü ya da yazılı herhangi bir taahhüde girilmişse o takdirde bu paralardan zekât vermek gerekmez. Zira sözlü ya da yazılı taahhüde girildiğinde bu para, artık temel ihtiyaç için harcanmış demektir. Ancak böyle bir taahhüde başlanmamış paranın, nisap ölçüsüne erişmesi ve üzerinden bir sene geçmesi hâlinde, zekâtının verilmesi gerekir.